Αναστασία

I

Όνομα αγίων γυναικών τηςΑνατ. Ορθόδοξης και της Δυτ. Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

1. Α. (και βασίλισσα). Ρωμαία ευγενής, η οποία μαζί με τη βασίλισσα επί Νέρωνα βοήθησε τους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο στο έργο τους στη Ρώμη. Μετά τον θάνατο των δύο Αποστόλων, οι δύο ευγενείς βοήθησαν στην ταφή τους. Καταγγέλθηκαν όμως στις αρχές, συνελήφθησαν και σφαγιάστηκαν μετά από φριχτά βασανιστήρια. Η μνήμη τους τιμάται στις 15 Απριλίου.

2. Α. η Ρωμαία. Μαρτύρησε το 251, την εποχή του αυτοκράτορα Δεκίου. Επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, της έκοψαν το στήθος, τα χέρια και τα πόδια και μετά την αποκεφάλισαν μαζί με άλλες μοναχές. Η μνήμη της γιορτάζεται στις 12 και στις 29 Οκτωβρίου.

3. Α. η μάρτυς. Ρωμαία, η οποία ασκήτεψε επί Δεκίου και Βαλεριανού. Την κατήγγειλαν στον βασιλιά Πρόβο ότι κήρυττε την πτώση της ειδωλολατρίας και την επικράτηση του χριστιανισμού. Για τα κηρύγματά της αυτά φυλακίστηκε και μετά από πολλά βασανιστήρια σφαγιάστηκε. Η μνήμη της τιμάται στις 12 Οκτωβρίου.

4. Α. η Φαρμακολύτρια. Κόρη εθνικού πατέρα και χριστιανής μητέρας από το Σίρμιο της Πανονίας, σύμφωνα με την παράδοση και το Μαρτυρολόγιο. Μαρτύρησε στα τέλη του 3ου αι., όταν αυτοκράτορας ήταν o Διοκλητιανός. Βασανίστηκε, ρίχτηκε στη θάλασσα και μετά στη φωτιά. Η μνήμη της γιορτάζεται στις 22 Δεκεμβρίου (και 25 στους καθολικούς). Τον βίο της Α. συνέταξε o Συμεών ο μεταφραστής, ενώ ο Δαμασκηνός o Θεσσαλονικεύς και ο επίσκοπος Ρενδίνης της αφιέρωσαν πανηγυρική ασματική ακολουθία.

5. Α. η πατρικία. Βυζαντινή, πρώτη πατρικία του Ιουστινιανού. Έγινε μισητή, εξαιτίας των αρετών της, από τη Θεοδώρα και κατέφυγε στην Αλεξάνδρεια, όπου ασκήτεψε στο μοναστήρι της πατρικίας, το οποίο είχε χτίσει η ίδια. Όταν αργότερα καταδιώχτηκε από τις αρχές, σύμφωνα με διαταγή του Ιουστινιανού, κατέφυγε σε κάποιον ασκητή και κρύφτηκε εκεί έως τον θάνατό της για 28 χρόνια, ως Αναστάσιος. Η μνήμη της τιμάται στις 10 Μαρτίου.

II

(1529 – 1560). Βασίλισσα της Ρωσίας (1547-60), σύζυγος του Ιβάν του Τρομερού. Επελέγη από τον Ιβάν ως σύζυγός του ανάμεσα στις ομορφότερες κοπέλες της ρωσικής αριστοκρατίας, τις οποίες είχε ζητήσει να οδηγηθούν στη Μόσχα όταν πήρε τον τίτλο του βασιλιά της Ρωσίας (1547) και θέλησε να παντρευτεί. Από τον γάμο της, η Α. απέκτησε δύο γιους, τον μεγάλο δούκα Δημήτριο και τον Θεόδωρο, και μία κόρη, την Ευδοκία. Αναφέρεται ότι άσκησε σημαντική επιρροή στον βίαιο χαρακτήρα του Ιβάν, τον οποίο κατόρθωσε να συγκρατήσει από την ακόλαστη ζωή του. Πέθανε από ανίατη ασθένεια στο προάστιο της Μόσχας Κολομένσκι όπου είχε μεταφερθεί, όταν κοντά στο Κρεμλίνο ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά που απειλούσε τα ανάκτορα.

III

Κωμική προσωνυμία της λογοκρισίας των βιβλίων και των θεατρικών έργων. Προέρχεται από το όνομα κάποιας Γαλλίδας, που διατηρούσε στο Παρίσι ραπτικό οίκο, και αναφέρεται ουσιαστικά στο ψαλίδι με το οποίο οι ράφτρες κόβουν τα υφάσματα, όπως οι λογοκριτές κόβουν τα κείμενα. Η προσωνυμία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1866 από την παρισινή εφημερίδα Λαντέρν. Η ίδια εφημερίδα χρησιμοποιούσε και την προσωνυμία Ερνέστος για τα κυβερνητικά ανακοινωθέντα, η οποία όμως τελικά δεν καθιερώθηκε.

IV

Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 450 μ., 362 κάτ.) στην πρώην επαρχία Φυλλίδας του νομού Σερρών. Βρίσκεται στους νότιους πρόποδες του Μενοικίου και στα βόρεια της Νέας Ζίχνης. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Νέας Ζίχνης.